Lisette Model

Lisette Model
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren	Wenen, 10 november 1901
Overleden	New York, 30 maart 1983
Land	Verenigde Staten van Amerika
Werk
Beroep	Fotografe
Rechten	oeuvre auteursrechtelijk beschermd
RKD-profiel
Media op Wikimedia Commons
Portaal    Kunst & Cultuur

Lisette Model (geboren als Elise Amelie Felicie Stern, Wenen, 10 november 1901 - New York, 30 maart 1983) was een Oostenrijks-Amerikaans fotografe.

Model werd als fotograaf bekend met haar onconventionele straatbeelden en openhartige portretten en was daarnaast dertig jaar docent fotografie aan de New School for Social Research in New York. Haar bekendste leerling was Diane Arbus.

Leven en werk

Fotograaf

Model groeide op in Wenen en genoot in eerste instantie een muzikale opleiding bij onder andere bij Arnold Schönberg en Marie Gutheil-Schoder. Na de dood van haar vader in 1926 vertrok Model samen met haar moeder en jongere zus Olga naar Frankrijk en vervolgde haar zangopleiding in Parijs. Vanaf 1933 liet ze haar muzikale opleiding achter zich en begon ze zich te wijdden aan de beeldende kunst. Eerst volgde ze schilderlessen bij André Lhote en stapte daarna over op fotografie.^[1]

In 1934 maakte Model een ironische reeks foto's over de vakantiegangers aan de Promenade des Anglais in Nice. Deze serie werd in 1935 gepubliceerd, met een maatschappijkritisch commentaar, in het tijdschrift Regards uitgegeven door de Franse Communistische Partij. De publicatie betekende haar doorbraak op het gebied van straatfotografie. Tijdens haar verblijf in Nice leerde ze Evsa Model kennen, een Russische immigrant en kunstenaar. Lisette en Evsa trouwde in 1937 in Parijs en zouden een jaar later emigreren naar de Verenigde Staten.^[2]

In de Verenigde Staten viel Model direct op met haar innovatieve series Reflections (een studie van de reflectie van etalageruiten) en Running Legs (foto's in een ongebruikelijk perspectief op enkelhoogte van forenzen).^[1] Ze kwam in contact met Alexei Brodowitsch, artdirector van Harper's Bazaar, en kreeg diverse opdrachten voor het modetijdschrift. Ook werden haar foto's in andere magazines gebruikt. Ze fotografeerde hotels, bars en uitgaansgelegenheden in de Lower East Side en zwemmers in Coney Island. Begin jaren veertig werden twee van haar foto's aangekocht door het Museum of Modern Art.^[3]

Model raakte bevriend met onder andere de fotografen Ansel Adams en Berenice Abbott. Ze raakte nauw betrokken bij de Photo League, een samenwerkingsverband van New Yorkse fotografen die tentoonstellingen organiseerde en master classes organiseerde. De fotografen van de League waren voornamelijk geïnteresseerd in het weergeven en vastleggen van de harde sociale realiteit in bijvoorbeeld wijken als Harlem en The Bronx.^[4] Als gevolg van het Mccarthyisme in de jaren vijftig werd Photo League geclassificeerd als een communistisch orgaan en hield het op te bestaan. Zelf werd Model in 1954 geïnterviewd door de FBI, en na een weigering om als informant te fungeren, op een verdachtenlijst geplaatst.^[5]

In 1955 wordt een foto van Model opgenomen in de wereldberoemde tentoonstelling The Family of Man.^[6]

Docent

Vanaf 1949 begon Model met lesgeven aan de California School of Fine Arts, het latere San Francisco Art Institute en vanaf 1951 tot aan haar overlijden gaf ze les aan de The New School for Social Research in New York stad. Naast Diane Arbus gaf ze daar les aan onder andere Bruce Weber, Larry Fink, Shelly Rusten en Sarah Charlesworth. Toeval of niet, als gevolg van haar contact met de FBI, maar vanaf het midden van de jaren vijftig kreeg Model steeds minder professionele opdrachten en begon zij zich meer en meer toe te leggen op het lesgeven, mogelijk gedwongen door haar financiële omstandigheden

Laatste jaren

Model werd in haar tijd omschreven als een gereserveerde persoon en als iemand die verlegen was om haar werk te laten zien.^[7] In 1979 verscheen een eerste publicatie van haar werk, een monografie: Lisette Model met een voorwoord van Bernice Abbott.

Na haar overlijden bleek dat Model het fotograferen zelf niet had opgegeven, ze had ze enkel niet afgedrukt. De reden voor dit laatste is nooit helemaal duidelijk geworden, theorieën hierover speculeren over haar financiële mogelijkheden, de tijd die ze stak in het lesgeven of haar afgenomen zelfvertrouwen.^[5]

Publicatie

• Lisette Model. Aperture, New York, 1979