Kościół św. Jerzego w Prószkowie : Historia kościoła, Architektura, Galeria, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Jerzego w Prószkowie

113/54 z dnia 12 lipca 1954^[1]

kościół parafialny

Widok kościoła

Państwo

Polska

Miejscowość

Wyznanie

Kościół

Parafia

św. Jerzego w Prószkowie

Wezwanie

św. Jerzego

Wspomnienie liturgiczne

24 kwietnia

Historia

Data zakończenia budowy	1687

Aktualne przeznaczenie	kościół parafialny

Dane świątyni

Styl	barokowy
Świątynia • materiał bud.	• cegła
Wieża kościelna • liczba wież	1
Ołtarz • liczba ołtarzy	3

Położenie na mapie Prószkowa

Położenie na mapie Polski

Położenie na mapie województwa opolskiego

Położenie na mapie powiatu opolskiego

Położenie na mapie gminy Prószków

50°34′48,540″N 17°52′13,350″E/50,580150 17,870375

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Kościół św. Jerzego – rzymskokatolicki kościół parafialny położony przy placu Zawadzkiego 19 w Prószkowie. Kościół należy do parafii św. Jerzego w Prószkowie w dekanacie Prószków, diecezji opolskiej. 12 lipca 1954, pod numerem 113/54 świątynia została wpisana do rejestru zabytków województwa opolskiego^[2].

Historia kościoła

Osobny artykuł: Parafia św. Jerzego w Prószkowie.

Pierwsza wzmianka o kościele w Prószkowie pochodzi z 1443 roku. Murowana świątynia powstała w 1578 roku, jej fundatorem był hrabia Jerzy Prószkowski (Georg von Proskau), równolegle realizujący budowę swojej renesansowej rezydencji. Podczas wojny trzydziestoletniej, w 1644 roku, kościół został spalony przez wojska szwedzkie. Odbudowa świątyni w stylu barokowym według projektu florenckiego architekta Giovanniego Seregno trwała do 1687 roku. W tym kształcie kościół istnieje obecnie.

Architektura

Składa się z prostokątnej, trzyprzęsłowej nawy sklepionej kolebką z lunetami, z węższym prezbiterium sklepioną żaglaście, z przylegającą od północy zakrystią. Od północy do nawy przylega kaplica z emporą, od południa kruchta z lożą kolatorską na piętrze. Od zachodu, w obrysie korpusu, wieża na planie kwadratu, wyżej ośmioboczna, z baniastym hełmem. Z końca XVII wieku pochodzi dekoracja malarska i stiukowa sklepień (częściowo przemalowana w XIX i XX wieku) – w nawie trzy plafony ze scenami Koronacji Maryi, Opłakiwaniem i Ofiarowaniem w Świątyni, nad tęczą podwójny kartusz z herbami rodów von Dietrichstein i von Aichelberg, w prezbiterium anioły, kartusze z Duchem Świętym i ewangelistami. Barokowe jest również wyposażenie wnętrza - architektoniczny ołtarz główny z obrazem Trójcy Świętej i św. Jerzego oraz rzeźbami św. Zygmunta i św. Floriana, dwa ołtarze boczne, ołtarz w kaplicy, ambona z rzeźbami Ojców Kościoła na baldachimie, chrzcielnica (z rokokową pokrywą), dodatkowo bogata, snycerska obudowa loży kolatorskiej. Figury w nawie pochodzą z końca XVII wieku (św. Piotr i św. Paweł) oraz połowy XVIII wieku (święci: Jan Nepomucen, Ignacy Loyola, Feliks z Cantalicio, Franciszek)^[3].

Galeria

Ołtarz główny

Chór

Plebania

Przypisy

↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 [dostęp 2014-02-16] .
↑ Rejestr zabytków nieruchomych województwa opolskiego. [dostęp 2014-02-16].
↑ Kościół parafialny św. Jerzego. [dostęp 2014-02-17].