Ekonomik eşitsizlik

1975'ten 2015'e seçili gelişmiş ülkelerdeki en üstteki %1'in gelir payı,
2018 itibarıyla ulusal Gini katsayısı ile ölçülen, dünya genelinde milli gelir eşitliğindeki farklılıklar.[1] Gini katsayısı 0 ile 100 arasında bir sayıdır; burada 0 mükemmel eşitliğe (herkesin aynı gelire sahip olduğu durumda) ve 100 ise mutlak eşitsizliğe (bir kişinin tüm gelire sahip olduğu ve diğer herkesin sıfır gelire sahip olduğu) karşılık gelir.).
Varlık grubuna göre servet küresel payı, Credit Suisse, 2021
Dünya genelindeki gelir eşitliğindeki farklılıklardır, ölçüm aracı Gini katsayısıdır. "Gini katsayısı 0 ile 1 arasında olan bir değerdir. 0 mükemmel eşitliği ifade ederken (herkesin aynı gelire sahip olması durumu) 1 ise mükemmel eşitsizliği tanımlar (bir kişinin tüm gelire sahip olurken diğer hiçbir kimsenin gelir elde edememesi durumu)
Büyük şehirlerde servet eşitsizliği
Skid row çadırları
Skid Row, Los Angeles'daki kaldırımda evsizlerin çadırları
Beverly Hills'deki bir malikane
Los Angeles'ın Holmby Hills bölgesinde, şehir merkezine yaklaşık 12 mil uzaklıktaki zengin bir ev

Ekonomik eşitsizlik, a) gelir eşitsizliği veya gelir dağılımı (insanlara ödenen toplam paranın onlar arasında nasıl dağıtıldığı), b) servet eşitsizliği veya servet dağılımı (İnsanların sahip olduğu toplam servetin sahipleri arasında nasıl dağıtıldığı) ve c) tüketim eşitsizliği (İnsanların harcadığı toplam paranın harcama yapanlar arasında nasıl dağıtıldığı) için kullanılan bir şemsiye terimdir. Bunların her biri iki veya daha çok ulus arasında, tek bir ulusda veya alt nüfuslar arasında ve içinde (örneğin az gelirli grupta, yüksek gelirli grupta ve bunlar arasında, bir yaş grubunda ve nesiller arası gruplarda, bir cinsiyet grubunda ve bunların arasında vb., bir veya birden çok ülkeden) ölçülebilir.[2]

Gelir eşitsizliği ölçümleri gelir eşitsizliğini ölçmek için kullanılır;[3] Gini katsayısı yaygın olarak kullanılan bir katsayıdır. Diğer bir ölçüm türü ise eşitsizliği hesaba katan istatistiksel bir bileşik endeks olan Eşitsizliğe Uyarlanmış İnsani Gelişme Endeksi'dir.[4] Eşitlik, sonuç eşitliği ve fırsat eşitliği, eşitliğin önemli kavramlarıdır.

Ekonomik eşitsizlik; toplumlar, tarihsel dönemler, ekonomik yapılar ve ekonomik sistemler arasında değişiklikler gösterir. Bu eşitsizlik, gelirin ya da servetin herhangi bir periyottaki yatay seyri ve gelir ya da servetin uzun süreler içerisindeki değişimi anlamını taşır.[5]

Bazı çalışmalar, ekonomik eşitsizliğin toplumsal bir sorun olduğunu ortaya koymuştur[6] Örneğin yüksek değerdeki eşitsizlik yıkıcı olabilir[7][8] çünkü bu eşitsizlik uzun vadeli büyümeye engel olur.[9][10][11] Yüksek değerdeki gelir eşitliği de aynı şekilde yıkıcıdır çünkü verimliliği azaltır, risk alma ve servet edinme isteğini köreltir.[12][13][14][15]

Eşitsizliğin deneysel ölçümü

Ekonomistler, ekonomik dağılımı ölçerken genellikle üç kıstası dikkate alır: servet, gelir ve tüketim.[16] Profesyonel bir uzmanın, öğrencilik döneminde az serveti ve az geliri olabilir ve kariyer sürecinde az serveti ve yüksek geliri, kariyer sonrasında ise çok serveti ve az geliri olur. İnsanların tercihleri kazançlarını hemen tüketmeyi ya da tüketimi geleceğe saklama alternatifini belirler. Bu ayrım ekonomi seviyesinde ayrıca önemlidir:

  • Bazı ülkelerin yüksek gelir eşitsizliği ve buna kıyasla az servet eşitsizliği vardır, örneğin Japonya ve İtalya[16]
  • Bazı ülkelerin nispeten az gelir eşitsizliği ancak buna kıyasla yüksek derecede servet eşitsizliği vardır, örneğin İsveç ve Danimarka[16]

Ölçümler

1820'de dünya nüfusunun en üstteki yüzde 20'si ile en alttaki yüzde 20'sinin geliri arasındaki oran üçe birdi. 1991'de bu oran bire seksen altıydı.[17] Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü'nün (OECD) 2011 yılında yaptığı "Bölünmüşüz: Eşitsizlik Neden Yükseliyor" başlıklı bir araştırma, OECD ülkelerindeki ekonomik eşitsizliği araştırarak bu artan eşitsizliğin nedenlerini açıklamaya çalıştı; aşağıdaki faktörlerin rol oynadığı sonucuna vardı:[18]

  • Hanehalkı yapısındaki değişiklikler önemli rol oynayabilir. OECD ülkelerindeki tek reisli hane halkı oranı 1980'lerin sonlarında ortalama %15'ten 2000'lerin ortalarında %20'ye yükseldi ve bu da eşitsizliğin artmasına neden oldu.
  • Sınıflandırıcı eşleşme insanların benzer geçmişli insanlarla evlenmesi olgusunu ifade eder. Örneğin doktorlar hemşireler yerine başka doktorlarla evlenir. OECD, her iki partnerin de çalıştığı çiftlerin yüzde 40'ının aynı ya da komşu gelir dilimlerine ait olduğunu ortaya çıkardı; bu oran 20 yıl önce yüzde 33'tü.[19]
  • En alt yüzdelik dilimlerde çalışılan saat sayısı azaldı.[19]
  • Eşitsizliğin artmasının ana nedeni, beceri talebi ve arzı arasındaki fark gibi görünmektedir.[19]

Çalışma ekonomik eşitsizliğin düzeyi hakkında şu sonuçlara varmıştır:

  • OECD ülkelerinde gelir eşitsizliği son yarım yüzyılın en yüksek seviyesindedir. En alt %10 ile en üst %10 arasındaki oran 25 yılda 1:7'den 1:9'a çıktı.[19]
  • OECD ülkeleri genelinde eşitsizlik seviyelerinin ortak ve daha yüksek bir ortalama seviyeye doğru yakınlaşmasına dair geçici işaretler mevcuttur.[19]
  • Çok az istisna dışında (Fransa, Japonya ve İspanya), en iyi maaşı alan %10'luk kesimin ücretleri, en düşük maaşlı %10'luk kesime göre arttı.[19]

2011 yılında yapılan bir OECD araştırması, Arjantin, Brezilya, Çin, Hindistan, Endonezya, Rusya ve Güney Afrika'daki ekonomik eşitsizliği araştırdı. Bu ülkelerdeki temel eşitsizlik kaynaklarının arasında, "büyük, kalıcı kayıt dışı ekonomi, yaygın bölgesel ayrımlar (örneğin kentsel-kırsal), eğitime erişimdeki boşluklar ve kadınlar için istihdam ve kariyer ilerlemesinin önündeki engeller" olduğu sonucuna varılmıştır.[19]

Toplam servete göre ülkeler (2022)
Eşitsizliğe Uyarlanmış İnsani Gelişme Endeksi'ne göre ülkeler.

Birleşmiş Milletler Üniversitesi'ndeki Dünya Kalkınma Ekonomisi Araştırma Enstitüsü tarafından yapılan bir araştırma, 2000 yılında yetişkinlerin en zengin %1'inin tek başına küresel varlıkların %40'ına sahip olduğunu bildirdi. Dünyadaki en zengin üç kişi en yoksul 48 ülkenin toplamından daha fazla finansal varlığa sahiptir.[20] "10 milyon dolarlık milyonerlerin" toplam serveti 2008'de yaklaşık 41 trilyon dolara çıktı.[21]

Oxfam'ın 2021 küresel eşitsizlik raporunda COVID-19 salgınının ekonomik eşitsizliği önemli ölçüde artırdığı belirtildi; dünyanın dört bir yanındaki en zengin insanlar salgından en az etkilenenler oldu ve servetleri en hızlı şekilde toparlandı, milyarderlerin servetleri 3,9 trilyon dolar artarken, aynı zamanda günde 5,50 dolardan az parayla yaşayan insanların sayısı muhtemelen 500 milyon arttı.[22] Ekonomist Joseph Stiglitz'e göre, salgının "en önemli sonucu" Amerika Birleşik Devletleri'nde ve gelişmiş ve gelişmekte olan dünya arasında artan ekonomik eşitsizlik olacaktır.[23] 2024 Oxfam raporu, yaklaşık beş milyar insanın daha fakirleşirken aynı zamanda en zengin beş kişinin servetlerinin iki katına çıkmasıyla eşitsizlikte önemli bir artış buldu. Raporda, mevcut eğilimlerin on yıl içinde dünyanın ilk trilyonerinin önünü açtığı ve küresel yoksulluğun ortadan kaldırılmasının 229 yıl ertelendiği konusunda uyarmaktadır.[24]

1962'den beri ABD'deki net kişisel servet
En zengin %1'lik kesimin ortalama kişisel serveti, en fakir %50'lik kesiminkinden bin kat daha fazladır.[25]
Logaritmik ölçek, zenginliğin tüm yüzdelik gruplar için nasıl arttığını, ancak daha zengin insanlar için daha fazla artış olduğunu göstermektedir.[25]

PolitiFact'e göre, en zengin 400 Amerikalı "tüm Amerikalıların yarısından daha fazla servete sahiptir."[26][27][28][29] The New York Times'ın 22 Temmuz 2014 tarihli haberine göre, "Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en zengin yüzde 1 artık en alttaki yüzde 90'dan daha fazla servete sahip".[30] Miras alınan servet, zengin olan birçok Amerikalının neden "önemli bir başlangıç ​​avantajına" sahip olduğunu açıklamaya yardımcı olabilir.[31][32] IPS'in 2017 tarihli bir raporunda, Jeff Bezos, Bill Gates ve Warren Buffett adlı üç kişinin, nüfusun alt yarısı veya 160 milyon kişi kadar servete sahip olduğu ve zenginler ile fakirler arasındaki büyüyen uçurumun bir "ahlaki kriz" yarattığı belirtilirken, "bir asır önceki ilk Yaldızlı Çağdan beri bu kadar aşırı yoğun zenginlik ve güç seviyelerine tanık olmadık" denildi.[33][34] 2016'da, dünyanın milyarderleri toplam küresel servetlerini rekor seviye olan 6 trilyon dolara çıkardı.[35] 2017'de toplam servetlerini 8,9 trilyona çıkardılar.[36] 2018'de, ABD'deki gelir eşitsizliği, Nüfus Sayımı Bürosu tarafından kaydedilen en yüksek seviyeye ulaştı.[37]

Küresel servet dağılımı tahminleri

Aşağıdaki tablo ülkelerdeki zenginlik kalıplarını göstermektedir. Tablo, Credit Suisse Araştırma Enstitüsü'nün 2013'te yayınlanan "Küresel Zenginlik Veri Kitabı" tarafından sağlanan bilgilerden oluşturulmuştur.[38]
Ülke Yetişkinler

bin olarak

Ortalama yetişkin başına

zenginlik

Amerikan Doları

Medyan


yetişkin başına zenginlik
Amerikan Doları

Yetişkinlerin servet aralığına (USD) göre dağılımı (%) Gini

%

10K'nın altında 10K – 100K 100K – 1M > 1M Toplam

Danimarka

4,190 255,066 57,675 39.5 17 37.8 5.7 100 107.7

Rusya Federasyonu

110,365 10,976 871 93.7 5.6 0.6 0.1 100 93.1

Ukrayna

35,912 3,413 419 97.4 2.3 0.2 0 100 90
Kazakistan 10,958 7,161 1,176 93.1 6.3 0.6 0.1 100 86.7
Lübnan 2,953 30,868 6,076 66.8 29.8 3.2 0.3 100 86.3
Amerika Birleşik Devletleri 239,279 301,140 44,911 30.7 33 30.7 5.5 100 85.1
Zimbabve 6,690 2,913 479 93.9 5.8 0.3 0 100 83.8
Türkiye 51,687 25,909 5,326 67 30.3 2.5 0.2 100 83.7
Güney Afrika 31,034 19,613 3,051 72.3 24.9 2.6 0.1 100 83.6
Hong-Kong,

Çin

 6,052 153,312 32,384 30.3 49.7 18.3 1.7 100 83.1
Filipinler
 56,730 8,799 1,849 88.1 11.1 0.8 0.1 100 82.9
Endonezya
 157,869 11,839 2,393 81.1 17.6 1.3 0.1 100 82.8
Tayland 49,642 7,772 1,855 90.5 8.8 0.6 0 100 82.6
Venezuela
 18,991 6,900 1,505 90.9 8.5 0.6 0 100 82.5
Brezilya 135,385 23,278 5,117 66.6 30.5 2.7 0.2 100 82.1
Malezya 18,382 27,007 5,831 61.4 35.3 3.1 0.2 100 81.5

Şili

 12,461 49,032 11,742 45 48 6.6 0.4 100 81.4

Hindistan

 767,612 4,706 1,040 94.4 5.2 0.3 0 100 81.3
İsviçre
 6,101 512,562 95,916 5.2 46 38.8 10 100 80.6
İsveç
 7,299 299,441 52,677 15.6 48.3 29.2 6.9 100 80.3
Mısır 52,710 7,285 1,852 90.4 9 0.6 0 100 80.3
Nijerya
 80,462 3,620 894 94.9 4.9 0.3 0 100 80
Kolombiya
 30,464 26,222 6,228 60.2 35.8 3.9 0.2 100 79.7
Seychelles 54 60,003 14,617 40 50 9.2 0.8 100 79.6
Arjantin
 28,265 15,638 4,032 72.1 26.1 1.7 0.1 100 79.6
Suudi Arabistan
 16,694 37,346 9,772 53.3 41.1 5.3 0.3 100 79.3
Namibia 1,256 19,899 4,531 67.5 28.3 4.2 0.1 100 78.7

İsrail

 4,947 137,351 38,164 30 44.8 23.7 1.5 100 78.7
Comoros 388 2,872 670 93.8 6.1 0.2 0 100 78.7
Kıbrıs
 694 119,568 34,874 23.8 56.3 18.6 1.4 100 78.3
Meksika
 73,380 35,872 9,718 53.5 40.6 5.7 0.3 100 78
Norveç
 3,733 380,473 92,859 19.4 32.5 40.6 7.5 100 77.8
Avusturya
 6,761 203,931 57,450 28.2 31.8 37 3 100 77.8
Libya
 4,291 28,397 6,563 58.1 35.7 6 0.1 100 77.7
Botswana 1,181 10,348 2,649 81 17.6 1.4 0 100 77.2
Almanya
 67,068 192,232 49,370 29 33.3 35.1 2.6 100 77.1

Haiti

5,813 3,532 960 92.3 7.5 0.2 0 100 76.1
Angola 9,273 14,708 3,934 69.1 28.8 2.1 0 100 75.6
Orta Afrika Cumhuriyeti 2,370 800 241 99.1 0.9 0 0 100 74.8
Bolivya 5,800 4,604 1,368 89.3 10.4 0.3 0 100 74.4
Zambiya 6,151 1,817 548 96.8 3.2 0 0 100 74.1
Çek Cumhuriyeti 8,437 44,975 15,541 40 53.2 6.4 0.3 100 74
Singapur 3,955 281,764 90,466 20 34.2 41.4 4.4 100 73.9
Kuveyt 2,291 119,101 42,897 21.8 55.5 21.5 1.2 100 73.8
Polonya 30,255 26,056 9,109 55 41.5 3.3 0.1 100 73.7
Tayvan 18,359 151,752 53,336 22.5 45.1 30.8 1.7 100 73.6
Hollanda 12,914 185,588 83,631 23.3 30.9 43.6 2.2 100 73.2
Belize 188 9,998 3,130 76.3 22.6 1.1 0 100 73.1
Surinam 344 14,250 4,544 68.8 29.6 1.6 0 100 73
Nikaragua 3,424 3,432 1,147 92.5 7.3 0.1 0 100 73
Romanya 16,692 14,044 5,137 69.3 29.2 1.4 0.1 100 73
Lesotho 1,079 3,457 1,105 92.4 7.5 0.1 0 100 72.9
Paraguay 3,910 10,934 3,726 73.2 25.6 1.3 0 100 72.8
Swaziland 628 4,360 1,393 90 9.8 0.2 0 100 72.7
Panama 2,322 22,292 7,509 57.3 38.5 4.2 0 100 72.7
Rwanda 5,306 723 245 99.3 0.7 0 0 100 72.7
Sao Tome ve Principe 86 2,721 959 94.3 5.7 0.1 0 100 72.7
Kanada 27,173 251,034 90,252 30 21.5 44.9 3.7 100 72.7
Kore 38,350 79,475 30,938 25.3 59.5 14.5 0.7 100 72.6
Papua Yeni Gine 3,752 8,470 2,821 81.1 18 0.8 0 100 72.4
Cape Verde 295 16,313 5,478 65 32.5 2.5 0 100 72.3
Antigua ve Barbudaa 63 19,011 6,281 58.8 38.3 3 0 100 72.2
Kosta Rika 3,246 28,124 9,532 54.1 40.2 5.7 0.1 100 72.2
Dominik 50 24,086 8,349 55 40.3 4.7 0.1 100 72
St. Kitts ve Nevis 34 23,613 8,185 56.3 39.1 4.6 0.1 100 71.9
St. Vincent ve Grenadines 71 10,196 3,492 73.8 25.1 1.1 0 100 71.9
Grenada 67 14,473 5,017 67.5 30.7 1.7 0 100 71.9
yeni Zelanda 3,234 182,548 76,607 25.6 34.1 38.1 2.3 100 71.8
Ekvator 8,723 12,350 4,403 69.8 28.8 1.4 0 100 71.4
El Salvador 3,738 12,039 4,483 70 28.7 1.3 0 100 71
İrlanda 3,488 183,804 75,573 20.9 36.5 40.4 2.2 100 70.9
Kenya 20,757 2,843 1,049 94.2 5.7 0.1 0 100 70.9
Umman 1,872 48,415 18,152 40 47.8 12 0.2 100 70.8
Peru 18,865 18,227 6,705 58.5 38.9 2.6 0 100 70.8
Gambiya 908 864 324 99.2 0.8 0 0 100 70.8
Kongo-Brazzaville 2,024 3,892 1,420 91.2 8.6 0.1 0 100 70.8
Birleşik Arap Emirlikleri 3,777 126,791 51,882 20 50.6 28.2 1.3 100 70.5
Katar 1,278 153,294 58,237 25 38.3 35 1.7 100 70.5
Portekiz 8,614 89,074 38,846 25.8 54.8 18.7 0.8 100 70.1
Mozambik 11,441 811 313 99.3 0.7 0 0 100 70
Jamaika 1,719 11,401 4,393 70 28.8 1.2 0 100 69.9
Uruguay 2,400 47,002 17,998 39.6 48.3 11.9 0.2 100 69.8
Uganda 15,107 750 294 99.4 0.6 0 0 100 69.6
DR Congo 31,854 321 124 99.9 0.1 0 0 100 69.6
Çin 998,254 22,230 8,023 58.4 39.1 2.4 0.1 100 69.5
Madagaskar 10,359 448 177 99.8 0.2 0 0 100 69.4
Guyana 474 3,801 1,506 91.6 8.3 0.1 0 100 69.2
Fiji 523 6,473 2,630 85 14.6 0.4 0 100 69
Fransa 48,124 295,933 141,850 21.7 22.9 50.8 4.6 100 69
Barbados 200 22,289 8,108 55 41.5 3.5 0 100 69
Eritre 2,781 2,125 875 96.3 3.7 0 0 100 68.9
Makedonya 1,561 11,543 4,743 69.3 29.6 1.1 0 100 68.8
Sierra Leone 2,897 681 273 99.6 0.4 0 0 100 68.8
Gana 13,501 1,811 743 97.7 2.3 0 0 100 68.6
St. Lucia 119 13,087 5,296 66.3 32.5 1.2 0 100 68.5
Tunus 7,452 21,084 8,823 55 41.5 3.5 0 100 68.2
Gabon 869 21,860 9,240 55 41.3 3.7 0 100 68.2
Solomon Adaları 298 9,868 4,261 73.8 25.3 1 0 100 68.1
Fas 21,355 11,398 4,750 70 28.9 1.1 0 100 68.1
Fildişi Sahili 11,501 2,640 1,104 95 4.9 0.1 0 100 68.1
Sri Lanka 14,326 5,033 2,101 87.9 11.9 0.2 0 100 68
Türkmenistan 3,352 36,570 15,305 40 52.1 7.8 0.1 100 68
Gürcistan 3,172 21,640 9,178 54.7 41.8 3.5 0 100 68
Togo 3,693 2,450 1,049 95.6 4.3 0 0 100 67.9
Birleşik Krallık 48,220 243,570 111,524 18 28.8 50 3.2 100 67.7
Moritanya 1,832 1,967 865 97 3 0 0 100 67.7
Burkina Faso 7,721 1,273 543 98.7 1.3 0 0 100 67.7
Cibuti 508 3,465 1,488 92.8 7.2 0.1 0 100 67.5
Çad 5,485 1,131 483 99 1 0 0 100 67.5
Trinidad ve Tobago 987 15,088 6,459 60 38.5 1.5 0 100 67.4
Malavi 7,417 207 89 100 0 0 0 100 67.3
Gine 5,301 882 380 99.4 0.6 0 0 100 67.3
İzlanda 253 211,592 104,733 20 30 47.3 2.7 100 67.3
Tonga 54 15,905 7,217 58.8 39.8 1.5 0 100 67.2
Senegal 6,423 2,597 1,125 95.3 4.7 0 0 100 67.2
Kamerun 10,459 2,603 1,115 95.2 4.8 0 0 100 67.2
Vanuatu 138 6,068 2,753 85 14.7 0.3 0 100 67.1
Benin 4,733 3,187 1,398 93.6 6.3 0.1 0 100 67.1
Samoa 92 34,537 15,132 40 53 6.9 0.1 100 67
Kamboçya 9,151 2,644 1,155 95 4.9 0 0 100 67
Yemen 12,192 4,951 2,193 88.3 11.6 0.2 0 100 66.8
İran 53,270 8,727 3,846 75 24.4 0.6 0 100 66.8
Liberya 2,118 2,173 987 96.5 3.5 0 0 100 66.7
Tanzanya 22,038 951 423 99.3 0.7 0 0 100 66.6
Laos 3,618 5,393 2,411 86.7 13.1 0.2 0 100 66.5
Litvanya 2,537 23,411 10,635 47.5 48.5 3.9 0 100 66.5
Myanmar 34,180 2,214 941 97 3 0 0 100 66.4
Finlandiya 4,195 171,821 95,095 29 22.3 47.2 1.6 100 66.4
Maldivler 210 5,556 2,480 85 14.8 0.2 0 100 66.3
Bahamalar 242 41,106 17,842 35 55.9 9 0.1 100 66.2
İspanya 37,206 123,997 63,306 17.4 52.4 29 1.1 100 66.1
Moğolistan 1,855 14,214 6,433 61.1 37.6 1.3 0 100 66.1
Suriye Arap Cumhuriyeti 13,352 7,073 3,198 82.7 16.9 0.4 0 100 66
Letonya 1,787 24,285 11,338 45 50.9 4 0 100 66
Yunanistan 9,105 102,971 53,937 20.4 53.7 25.1 0.8 100 65.9
Ürdün 3,858 14,364 6,589 60.3 38.3 1.4 0 100 65.9
Kırgız Cumhuriyeti 3,568 5,385 2,432 85.9 13.9 0.2 0 100 65.9
Viet Nam 61,765 4,857 2,215 87.8 12 0.2 0 100 65.8
Batı Şeria ve Gazze 1,739 8,979 4,200 73.1 26.3 0.6 0 100 65.8
Ekvator Ginesi 365 19,525 9,130 55 42.6 2.4 0 100 65.8
Bosna Hersek 2,985 11,173 5,139 68.2 30.9 0.9 0 100 65.8
Lüksemburg 390 315,240 182,768 15 22.5 57 5.5 100 65.7
Estonya 1,055 33,701 15,724 40 53.3 6.6 0.1 100 65.7
Gine-Bissau 836 424 199 99.9 0.1 0 0 100 65.7
Arnavutluk 2,237 9,450 4,451 72.7 26.6 0.7 0 100 65.6
Nijer 7,014 937 434 99.3 0.7 0 0 100 65.5
Cezayir 23,982 10,100 4,673 70 29.2 0.7 0 100 65.5
Sudan 23,811 1,291 595 98.9 1.1 0 0 100 65.4
Burundi 4,729 293 137 99.9 0.1 0 0 100 65.2
Azerbaycan 6,276 16,344 7,721 57.1 41.4 1.5 0 100 65.1
Hırvatistan 3,498 26,551 12,639 41.2 54.1 4.7 0 100 65.1
İtalya 49,117 241,383 138,653 20 20.5 56.5 3 100 65
Mali 6,464 955 455 99.4 0.6 0 0 100 64.7
Moldova 2,692 3,854 1,874 91.8 8.1 0.1 0 100 64.7
Nepal 17,273 1,998 951 97.7 2.3 0 0 100 64.7
Bangladeş 104,135 1,894 908 97.9 2.1 0 0 100 64.6
Mauritius 935 37,308 19,247 40 52.5 7.4 0.1 100 64.5
Macaristan 7,915 28,379 14,068 40 55 4.9 0 100 64
Ermenistan 2,263 5,613 2,793 85.5 14.3 0.2 0 100 63.9
Tacikistan 4,022 3,168 1,581 94.3 5.7 0.1 0 100 63.8
Pakistan 106,365 4,248 2,106 90.8 9 0.1 0 100 63.8
Etiyopya 42,750 411 207 99.9 0.1 0 0 100 63.6
Avustralya 16,617 402,578 219,505 6.9 23.7 62.6 6.8 100 63.6
Japonya 104,315 216,694 110,294 9.2 37.7 50.6 2.5 100 63.5
Montenegro 467 21,340 10,929 45 52.6 2.4 0 100 63.4
Belçika 8,387 255,573 148,141 17.4 22.1 57.3 3.2 100 62.6
Sırbistan 7,527 15,175 7,978 56.8 42 1.3 0 100 62.5
Bulgaristan 5,991 16,818 8,825 55.2 43.4 1.4 0 100 62.5
Belarus 7,543 2,407 1,271 96.8 3.1 0 0 100 62.2
Malta 330 71,448 42,898 18.8 65 15.9 0.3 100 59.5
Bahreyn 571 44,822 26,675 28.7 60 11.2 0 100 58.5
Brunei Sultanlığı 286 51,373 31,527 26.2 58.7 15 0 100 58.5
Slovenya 1,655 64,067 44,932 19.4 60.6 19.9 0.1 100 53.5
Slovakya 4,303 27,224 20,740 19.8 77.8 2.4 0 100 44.7

Ekonomik eşitsizliği etkilemesi önerilen faktörler

Toplumlardaki ekonomik eşitsizliğin, hem küresel pazar işlevleri (ticaret, kalkınma ve düzenleme gibi) hem de sosyal faktörler (cinsiyet, ırk ve eğitim dahil) dahil olmak üzere çeşitli nedenleri vardır.[39] En azından OECD ülkeleri içinde genel gelir eşitsizliğindeki artış, çoğunlukla ücretler ve maaşlardaki eşitsizliğin artmasından kaynaklanmaktadır.[18][18]

Kuznet eğrisi

Jamie Galbraith geniş finans sektörüne sahip ülkelerde ekonomik eşitsizliğin daha yüksek olduğunu ve finans sektörü hacmi ile eşitsizlik arasındaki bağlantının tesadüf olmadığını savunur.[40][41]

Uluslararası Para Fonu'dan Berg ve Ostry, gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerdeki büyüme büyüsünün (büyüme hızı değil) süresini etkileyen faktörler arasında, gelir eşitliğinin ticari açıklık, sağlam siyasi kurumlar veya yabancı yatırımdan daha faydalı olduğunu buldu.[42][43]

Ekonomist Thomas Piketty, sermayenin getiri oranının (r) ekonominin büyüme oranından (g) daha yüksek olduğu durumlarda, genişleyen ekonomik eşitsizliğin kaçınılmaz bir serbest piyasa kapitalizm olayı olduğunu savunur.[44] 2016 yılında yayınlanan bir IMF raporuna göre, neoliberalizmin kırk yıllık dönemi incelendikten sonra, özelleştirme, kamu harcamalarında kesintiler ve deregülasyon gibi bazı neoliberal politikaların "eşitsizliğin artmasına" yol açtığı ve küresel olarak ekonomik büyümeyi engellediği konusunda uyarıda bulunulmuştu.[45][46]

Rio de Janeiro'daki bu binalardaki farklılık ekonomik eşitsizlik göstergesidir.

İşgücü piyasası

Modern piyasa ekonomilerinde, eğer rekabet kusurluysa; bilginin eşit olmayan şekilde dağıtılması; eğitim ve beceri edinme fırsatlarının eşit olmaması; piyasa başarısızlığı ile sonuçlanır. Bu tür kusurlu koşulların çoğu hemen hemen her pazarda mevcuttur. Joseph Stiglitz'e göre bu, hükümetin bu tür piyasa başarısızlıklarını düzeltme konusunda çok büyük bir potansiyel rolü olduğu anlamına gelir.[47]

Amerika Birleşik Devletleri'nde, otomobil tamircisi, kasiyer, doktor ve yazılım mühendisi gibi gelir ve eğitim düzeylerindeki mesleklerde gerçek ücretler son 40 yılda sabit kaldı.[48] Bununla birlikte, hisse senedi sahipliği daha yüksek gelir ve eğitim düzeylerine fayda sağlar,[49] bu da farklı yatırım gelirlerine yol açar.

Vergiler

En zengin Amerikalılar için toplam etkili vergi oranları (tüm vergileri içerir: federal+eyalet gelir vergisi, satış vergisi, emlak vergisi, vb.) 2018'de gelir elde edenlerin en alttaki %50'sinin seviyesinin altına düşerek ekonomik eşitsizliğe katkıda bulundu.[50] Ekonomistler Emmanuel Saez ve Gabriel Zucman tarafından yapılan analiz.

Bir diğer neden ise gelirin vergilendirildiği oran ve vergi sisteminin artan oranlı olmasıdır. Artan oranlı vergi, vergi oranının vergiye tabi taban miktarı arttıkça arttığı bir vergidir.[51][52] Artan oranlı vergi sisteminde, en yüksek vergi oranının seviyesi, vergi rejimindeki değişiklik sonucu gelir değişmediği takdirde, genellikle toplumdaki eşitsizlik seviyesi üzerinde doğrudan bir etkiye sahip olacak, onu artıracak veya azaltacaktır. Ek olarak, sosyal harcamalara uygulanan daha dik kademeli vergilendirme, gelirin genel olarak daha eşit bir şekilde dağılmasıyla sonuçlanabilir.[53] ABD'deki Kazanılmış Gelir Vergisi Kredisi gibi vergi kredileri de gelir eşitsizliğini azaltabilir.[54] Vergilendirmeden önce bir gelir dağılımı için Gini endeksi ile vergilendirmeden sonra Gini katsayısı arasındaki fark, bu tür vergilendirmenin etkilerine ilişkin bir göstergedir.[55]

Eğitim

Sarmaşık-Plus üniversite kabul oranları öğrencilerin ebeveynlerinin gelirlerine göre değişmektedir ve en üstteki %0,1'lik gelir diliminin kabul oranı diğer öğrencilere göre neredeyse iki kat daha fazladır.[56]
1916'da bir meslek okulu için yapılan reklam, Amerikalıların kendi kendilerini geliştirme olasılığına olan inançlarına hitap ediyor ve ayrıca Sanayi Devrimi sırasında gelir eşitsizliğinin yol açtığı aşağı doğru hareketliliğin sonuçları ve eğitim eksikliği nedeniyle ortaya çıkan ekonomik güvensizliği tehdit ediyordu

Eşitsizliğin oluşmasında önemli bir faktör, bireylerin eğitime erişimindeki çeşitliliktir.[15] Eğitim, özellikle işçilere olan talebin yüksek olduğu alanda, bu eğitimi olanlar için yüksek ücretler yaratır.[57] Ancak, eğitimdeki artışlar önce büyümeyi ve gelir eşitsizliğini artırır ve sonra azaltır. Sonuç olarak, eğitim almaya gücü yetmeyen veya isteğe bağlı eğitim almamayı seçenler genellikle daha az ücret alır. Bunun gerekçesi, eğitim eksikliğinin doğrudan daha az gelirlere ve dolayısıyla daha düşük toplam tasarruf ve yatırıma yol açmasıdır. Tersine, kaliteli eğitim gelirleri artırır ve büyümeyi teşvik eder çünkü yoksulların üretken potansiyelini ortaya çıkarmaya yardımcı olur.[58]

Eğitime erişim de toprak eşitsizliklerinden etkileniyordu. Örneğin, 19. yüzyıl Avrupa'sının daha az sanayileşmiş bölgelerinde, toprak sahiplerinin hâlâ sanayicilerden daha çok siyasi gücü vardı. Bu toprak sahipleri, işçilerini sanayiciler kadar eğitmekten faydalanmadılar çünkü "eğitimli işçiler, daha az eğitimli meslektaşlarından daha fazla kentsel, endüstriyel bölgelere göç etme teşvikine sahipti."[59] Sonuçta, toprak eşitsizliğinin yüksek olduğu bölgelerde eğitimi teşvik etmeye yönelik teşviklerin azalması, bu bölgelerde sayısal beceri düzeylerinin düşmesine yol açtı.[59]

Ekonomik liberalizm, düzenlemenin kaldırılması ve sendikaların düşüşü

CEPR'den John Schmitt ve Ben Zipperer (2006), ekonomik eşitsizliğin nedenlerinden biri olarak ekonomik liberalizm ve iş düzenlemesinin azaltılması ile birlikte sendika üyeliğinin azalmasına işaret etmektedir. Yoğun Anglo-Amerikan liberal politikalarının, sendikaların güçlü kaldığı kıta Avrupası liberalizmiyle karşılaştırıldığında etkilerinin bir analizinde, "ABD ekonomik ve sosyal modeli, yüksek gelir eşitsizliği seviyeleri, yüksek göreceli ve mutlak yoksulluk oranları, az ve eşitsiz eğitim sonuçları, az sağlık sonuçları ve yüksek suç ve hapis oranları dahil olmak üzere önemli düzeyde sosyal dışlanma ile ilişkilidir. Aynı zamanda mevcut kanıtlar, ABD tarzı işgücü piyasa esnekliğinin işgücü piyasası sonuçlarını önemli ölçüde iyileştirdiği görüşünü destekleyecek çok az şey sunmaktadır. Aksine olan yaygın önyargılara rağmen, ABD ekonomisi, verilerinin mevcut olduğu tüm kıta Avrupası ülkelerinden sürekli olarak daha az düzeyde ekonomik hareketlilik sağlamaktadır."[60]

Daha yakın zamanda, Uluslararası Para Fonu birçok gelişmiş ekonomide sendikalaşmanın azalmasının ve neoliberal ekonominin kurulmasının artan gelir eşitsizliğini körüklediğini tespit eden çalışmalar yayınladı.[61][62]

Neoliberalizmin savunucularının aksine, sızma ekonomisinin ekonomik eşitsizlikleri çözmede etkili olmadığı, aksine daha da kötüleştirdiği kanıtlanmıştır.[63]

Teknoloji

Bilgi teknolojisinin önem kazanması, gelir eşitsizliğinin artmasıyla ilişkilendirilmiştir.[64] Teknoloji, MIT'den Erik Brynjolfsson tarafından "son zamanlardaki eşitsizlik artışlarının ana itici gücü" olarak adlandırıldı.[65] Jonathan Rothwell, bu açıklamaya karşı argüman olarak, teknolojik ilerlemenin yüksek icat oranlarıyla ölçülmesi durumunda, bununla eşitsizlik arasında negatif bir korelasyon olduğunu belirtmektedir. Çok buluş yapılan ülkeler — "Patent İşbirliği Anlaşması kapsamında yapılan patent başvurularıyla ölçüldüğünde" — daha az olanlara göre daha az eşitsizlik sergiler. Amerika Birleşik Devletleri'nde, "mühendislerin ve yazılım geliştiricilerinin maaşları" nadiren 390.000$/yılın üzerine çıkar (en üst %1'lik gelir sahipleri için alt sınır).[66]

Juliet B. Schor gibi bazı araştırmacılar, kâr amacı güden çevrimiçi paylaşım ekonomisi platformlarının gelir eşitsizliğini hızlandıran bir rol oynadığını vurgulayıp bu platformların işgücü piyasasının dışındakileri güçlendirmedeki varsayılan katkısını sorgular.[67]

Bir işgücü hizmet platformu olan TaskRabbit örneğini ele alarak, sağlayıcıların büyük bir kısmının zaten istikrarlı tam zamanlı işi olduğunu ve istihdam dışındaki faaliyetlerini çeşitlendirerek gelirlerini artırma fırsatı olarak platformda yarı zamanlı olarak yer aldığını gösterir; bu da platform çalışanlarının azınlığı için kalan iş hacmini kısıtlama demektir. Ayrıca, geleneksel ekonomi sektörlerinde işgücü piyasasına dahil edilmiş bir derecesi (veya sadece üniversite derecesi) olmayan işçiler tarafından geleneksel olarak gerçekleştirilen el emeği görevler artık yüksek eğitim seviyesine sahip işçiler tarafından gerçekleştirildiğinden önemli bir işgücü ikamesi olgusu vardır (2013'te, TaskRabbit'in işgücünün %70'i lisans derecesine, %20'si yüksek lisans derecesine ve %5'i doktora derecesine sahipti).[68] Bu el emeği hizmetlere olan talebi giderek platform dışı şirketlerin aleyhine artıran platformların geliştirilmesi, bu nedenle, işsizlik dönemlerinde ek veya geçiş işi olarak kullanılabilecek daha fazla kazanç fırsatı sunulan vasıflı işçilere fayda sağlayabilir.

Bilişim teknolojilerinin, rekabet eden tedarikçiler arasında işgücü ihtiyacını azaltarak, "kazanan en çok payı alır" şeklindeki pazar yoğunlaşmasına katkıda bulunduğu da öne sürülmektedir.[69] Piyasa yoğunlaşması, emeğin GSYİH'daki payını düşürerek sermayenin zenginliğini artırır ve dolayısıyla eşitsizliği derinleştirir.

Otomasyon

Ekonomistler, otomasyonun servet getirisini artırması ve ücret dağılımının alt ucundaki ücretlerin durgunlaşmasına katkıda bulunması nedeniyle otomasyonu ekonomik eşitsizlikteki artışlarla ilişkilendirdiler.[70] Bazı ekonomistler otomasyonun, düşük beceri gerektiren işlerin teknolojik olarak yetenekli işçiler tarafından çalıştırılan makinelerle değiştirilmesine yol açarak gelir eşitsizliğini artırdığını, böylece vasıfsız işgücüne olan talebi azaltırken vasıflı işgücüne olan talebi artırdığını ileri sürmüşlerdir.[71]:1

Küreselleşme

"Fil eğrisi": 1988-2008 yılları arasında küresel gelir dağılımının çeşitli yüzdelik dilimlerinde gerçek gelirdeki değişim.[72]

Ticaret liberalizasyonu ekonomik eşitsizliği küresel ölçekten yerel ölçeğe taşıyabilir.[73] Zengin ülkeler fakir ülkelerle ticaret yaptığında, zengin ülkelerdeki az vasıflı işçilerin rekabet sonucu ücretleri düşebilirken, fakir ülkelerdeki az vasıflı işçilerin ücretleri artabilir. Ticaret ekonomisti Paul Krugman, ticaret serbestleşmesinin ABD'deki artan ABD'deki eşitsizlik üzerinde ölçülebilir etkisi olduğunu tahmin etmektedir. Bu eğilimi, yoksul ülkelerle artan ticarete ve üretim araçlarının parçalanmasına bağlar ve bunun sonucunda az vasıflı işlerin daha çok ticareti yapılabilir hale gelmesine neden olur.[74]

Antropolog Jason Hickel, küreselleşme ve "yapısal uyumun", artan küresel eşitsizliğin önemli bir itici gücü olan "dibe doğru yarışı" başlattığını iddia eder. Hickel'in bahsettiği diğer itici güçse, ilk etapta yapısal uyum ihtiyacını ilerleten borç sistemidir.[75]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ "GINI index (World Bank estimate) | Data". data.worldbank.org. 12 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2020. 
  2. ^ Ventura, Luca (6 Haziran 2023). "World Wealth Distribution And Income Inequality 2022". Global Finance Magazine. 22 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ Trapeznikova, Ija (2019). "Measuring income inequality". IZA World of Labor. doi:10.15185/izawol.462. 
  4. ^ Human Development Reports. Inequality-adjusted Human Development Index (IHDI) 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. United Nations Development Programme. Retrieved: 3 Mart 2019.
  5. ^ Wojciech Kopczuk, Emmanuel Saez, and Jae Song find that "most of the increase in the variance of ... annual earnings is due to increases in the variance of ... permanent earnings with modest increases in the variance of transitory ... earnings."
  6. ^ Wilkinson, Richard; Pickett, Kate (2009). The Spirit Level: Why More Equal Societies Almost Always Do Better. Allen Lane. s. 352. ISBN 978-1-84614-039-6. 
  7. ^ Easterly, W (2007). "Inequality does cause underdevelopment: Insights from a new instrument" (PDF). Journal of Development Economics. 84 (2). ss. 755-76. doi:10.1016/j.jdeveco.2006.11.002. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. 
  8. ^ Castells-Quintana, David; Royuela, Vicente (2012). "Unemployment and long-run economic growth: The role of income inequality and urbanisation" (PDF). Investigaciones Regionales. 12 (24). ss. 153-73. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2013. 
  9. ^ Stiglitz, J (2009). "The global crisis, social protection and jobs" (PDF). International Labour Review. Cilt 148. ss. 1-2. doi:10.1111/j.1564-913x.2009.00046.x. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. 
  10. ^ Temple, J (1999). "The New Growth Evidence" (PDF). Journal of Economic Literature. 37 (1). ss. 112-56. doi:10.1257/jel.37.1.112. 18 Ekim 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. 
  11. ^ Clarke, G (1995). "More evidence on income distribution and growth" (PDF). Journal of Development Economics. Cilt 47. ss. 403-27. doi:10.1016/0304-3878(94)00069-o. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. 
  12. ^ Freeman, Richard B. (1 Nisan 2012). "Optimal inequality for economic growth, stability, and shared prosperity: the economics behind the Wall Street Occupiers Protest?". Insights. Cilt 11. ss. 5-11. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2016. 
  13. ^ Friedman, Mark (1 Mart 2008). "Living Wage and Optimal Inequality in a Sarkarian Framework" (PDF). Review of Social Economy. 66 (1). Taylor & Francis. ss. 93-111. doi:10.1080/00346760701668479. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ocak 2016. 
  14. ^ Edsall, Thomas B. (4 Mart 2014). "Just Right Inequality". The New York Times. 22 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2016. 
  15. ^ a b Becker, Gary S.; Murphy, Kevin M. (Mayıs 2007). "The Upside of Income Inequality". The America. 1 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2014.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "becker" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  16. ^ a b c Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; hydra isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  17. ^ Hunt, Michael (2004). The World Transformed: 1945 to the Present. Boston: Bedford/St. Martin's. ss. 442. ISBN 978-0312245832. 
  18. ^ a b c Gurría, Angel (5 Aralık 2011). Press Release for Divided We Stand: Why Inequality Keeps Rising. OECD. doi:10.1787/9789264119536-en. ISBN 9789264111639. Erişim tarihi: 16 Aralık 2011.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "PR divided" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  19. ^ a b c d e f g Divided We Stand: Why Inequality Keeps Rising. OECD. 2011. doi:10.1787/9789264119536-en. ISBN 978-9264119536. 
  20. ^ "Stock quotes, financial tools, news and analysis". MSN Money. 5 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Temmuz 2010. 
  21. ^ "Growth of millionaires in India fastest in world" 23 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Thaindian News. June 25, 2008.
  22. ^ Clifford, Catherine (26 Ocak 2021). "The '1%' are the main drivers of climate change, but it hits the poor the hardest: Oxfam report". CNBC. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021. 
  23. ^ Joseph, Stiglitz (1 Mart 2022). "COVID Has Made Global Inequality Much Worse". Scientific American. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022. 
  24. ^ Neate, Rupert (14 Ocak 2024). "World's five richest men double their money as poorest get poorer". The Guardian. Erişim tarihi: 15 Ocak 2024. 
  25. ^ a b "Evolution of wealth indicators, USA, 1913-2019". WID.world. World Inequality Database. 2022. 5 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2023. 
  26. ^ Kertscher, Tom; Borowski, Greg (10 Mart 2011). "The Truth-O-Meter Says: True – Michael Moore says 400 Americans have more wealth than half of all Americans combined". PolitiFact. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2013. 
  27. ^ Moore, Michael (6 Mart 2011). "America Is Not Broke". HuffPost. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2013. 
  28. ^ Moore, Michael (7 Mart 2011). "The Forbes 400 vs. Everybody Else". michaelmoore.com. 9 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2013. 
  29. ^ Pepitone, Julianne (22 Eylül 2010). "Forbes 400: The super-rich get richer". CNN. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2013. 
  30. ^ Kristof, Nicholas (22 Temmuz 2014). "An Idiot's Guide to Inequality". The New York Times. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2014. 
  31. ^ Bruenig, Matt (24 Mart 2014). "You call this a meritocracy? How rich inheritance is poisoning the American economy". Salon. 24 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ağustos 2014. 
  32. ^ "Inequality – Inherited wealth". The Economist erişimtarihi=August 24, 2014. 18 Mart 2014. 
  33. ^ Neate, Rupert (8 Kasım 2017). "Bill Gates, Jeff Bezos and Warren Buffett are wealthier than poorest half of US". The Guardian. Erişim tarihi: 9 Kasım 2017. 
  34. ^ Taylor, Matt (9 Kasım 2017). "The Paradise Papers Are Just a Glimpse at the Unreal Wealth Gap". Vice. Erişim tarihi: 10 Kasım 2017. 
  35. ^ Neate, Rupert (26 Ekim 2017). "World's witnessing a new Gilded Age as billionaires' wealth swells to $6tn". The Guardian. Erişim tarihi: 27 Ekim 2017. 
  36. ^ Neate, Rupert (26 Ekim 2018). "World's billionaires became 20% richer in 2017, report reveals". The Guardian. Erişim tarihi: 5 Kasım 2018. 
  37. ^ Telford, Taylor (26 Eylül 2019). "Income inequality in America is the highest it's been since census started tracking it, data shows". The Washington Post. Erişim tarihi: 30 Eylül 2019. 
  38. ^ [1] 19 Ekim 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Credit Suisse, Araştırma Enstitüsü – Küresel Varlık Veri Kitabı 2013
  39. ^ Neckerman, Kathryn M.; Torche, Florencia (18 Temmuz 2007). "Inequality: Causes and Consequences". Annual Review of Sociology. 33 (1). ss. 335-357. doi:10.1146/annurev.soc.33.040406.131755. ISSN 0360-0572. 
  40. ^ James K. Galbraith, Inequality and Instability: A Study of the World Economy Just before the Great Crisis (New York: Oxford University Press, 2012).
  41. ^ Stiglitz, Joseph E. (June 4, 2012).
  42. ^ Berg, Andrew G.; Ostry, Jonathan D. (2011). "Equality and Efficiency". Finance and Development. 48 (3). International Monetary Fund. 3 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2014. 
  43. ^ Andrew Berg and Jonathan Ostry. (2011) "Inequality and Unsustainable Growth: Two Sides of the Same Coin" 21 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. IMF Staff Discussion Note No. SDN/11/08 (International Monetary Fund)
  44. ^ Piketty, Thomas (2014). Yirmi Birinci Yüzyılda Kapital. Belknap Press. 067443000X p. 571
  45. ^ Stone, Jon (27 Mayıs 2016). "Neoliberalism is increasing inequality and stunting economic growth, the IMF says". The Independent (İngilizce). 28 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023. 
  46. ^ Ostry, Jonathan D.; Loungani, Prakash; Furceri, Davide (Haziran 2016). "Neoliberalism: Oversold?". Finance & Development. International Monetary Fund. 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023. 
  47. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Stiglitz2012 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  48. ^ Kausik, B. N. (3 Mayıs 2022). "Income Inequality, Cause and Cure". Challenge. 65 (3–4). ss. 93-105. arXiv:2201.10726 $2. doi:10.1080/05775132.2022.2046883. ISSN 0577-5132. 
  49. ^ Parker, Kim; Fry, Richard (25 Mart 2020). "More than half of U.S. households have some investment in the stock market". Pew Research Center. 2 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2022. 
  50. ^ Picchi, Aimee (17 Ekim 2019). "America's richest 400 families now pay a lower tax rate than the middle class". CBS News. 11 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi.  (Chart labeled "Effective tax rates by income".) Analysis by economists Emmanuel Saez and Gabriel Zucman.
  51. ^ Britannica Concise Encyclopedia: Tax levied at a rate that increases as the quantity subject to taxation increases.
  52. ^ Princeton University WordNet: (n) progressive tax (any tax in which the rate increases as the amount subject to taxation increases)
  53. ^ Alesina, Alberto; Dani Rodrick (Mayıs 1994). "Distributive Politics and Economic Growth". Quarterly Journal of Economics. 109 (2). ss. 465-90. doi:10.2307/2118470. JSTOR 2118470. 
  54. ^ Hatch, Megan E.; Rigby, Elizabeth (2015). "Laboratories of (In)equality? Redistributive Policy and Income Inequality in the American States". Policy Studies Journal. 43 (2). ss. 163-187. doi:10.1111/psj.12094. 
  55. ^ Shlomo Yitzhaki (1998). "More than a Dozen Alternative Ways of Spelling Gini" (PDF). Economic Inequality. Cilt 8. ss. 13-30. 
  56. ^ Chetty, Raj; Deming, David J.; Friedman, John N. (Temmuz 2023). "Diversifying Society's Leaders? The Determinants and Consequences of Admission to Highly Selective Colleges" (PDF). Opportunity Insights. s. 2. 31 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF).  Şekil 3. "Ivy-Plus", Sarmaşık Ligi okulları ile benzer prestije, sıralamaya veya seçiciliğe sahip diğer okulları ifade eder.
  57. ^ Bosworth, Barry; Burtless, Gary; Steuerle, C. Eugene (Aralık 1999). Lifetime Earnings Patterns, the Distribution of Future Social Security Benefits, and the Impact of Pension Reform (PDF) (report no. CRR WP 1999-06). Chestnut Hill, MA: Center for Retirement Research at Boston College. s. 43. 19 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2012. 
  58. ^ Shealy, Craig N. (1 Kasım 2009). "An Interview With Education for Sustainable Development "Young Voices": Beliefs and Values From the Next Generation of ESD Leaders". Beliefs and Values. 1 (2). ss. 135-141. doi:10.1891/1942-0617.1.2.135. ISSN 1942-0617. 
  59. ^ a b Baten, Jörg; Hippe, Ralph (2017). "Geography, land inequality and regional numeracy in Europe in historical perspective". Journal of Economic Growth. 
  60. ^ Schmitt, John and Ben Zipperer. 2006. "Is the U.S. a Good Model for Reducing Social Exclusion in Europe?" CEPR
  61. ^ Michael Hiltzik (March 25, 2015). IMF agrees: Decline of union power has increased income inequality. Los Angeles Times. Retrieved March 26, 2015.
  62. ^ IMF: The last generation of economic policies may have been a complete failure. Business Insider. May 2016.
  63. ^ Srikanth, Anagha (17 Aralık 2020). "Huge new study shows trickle-down economics makes inequality worse, researchers say". The Hill (Amerikan ingilizcesi). 17 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ağustos 2023. KB1 bakım: Tanımlanamayan dil (link)
  64. ^ Basu, Kaushik (6 Ocak 2016). "Is technology making inequality worse?". World Economic Forum. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. 
  65. ^ Rotman, David (21 Ekim 2014). "Technology and Inequality". MIT Technology Review. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. 
  66. ^ Rothwell, Jonathan (17 Kasım 2017). "Myths of the 1 Percent: What's Putting People at the Top". The New York Times. The New York Times. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. 
  67. ^ Schor, Juliet B. (10 Şubat 2017). "Does the sharing economy increase inequality within the eighty percent?: findings from a qualitative study of platform providers". Cambridge Journal of Regions, Economy and Society. 10 (2). ss. 263–279. doi:10.1093/cjres/rsw047. ISSN 1752-1378. 
  68. ^ Newton, Casey (23 Mayıs 2013). "Temping fate: can TaskRabbit go from side gigs to real jobs?". The Verge. Erişim tarihi: 30 Nisan 2021. 
  69. ^ Autor, David; Dorn, David; Katz, Lawrence F; Patterson, Christina; Van Reenen, John (1 Mayıs 2020). "The Fall of the Labor Share and the Rise of Superstar Firms*". The Quarterly Journal of Economics. 135 (2). ss. 645–709. doi:10.1093/qje/qjaa004. ISSN 0033-5533. 
  70. ^ Moll, Benjamin; Rachel, Lukasz; Restrepo, Pascual (2022). "Uneven Growth: Automation's Impact on Income and Wealth Inequality". Econometrica (ingilizce). 90 (6). ss. 2645–2683. doi:10.3982/ECTA19417. ISSN 0012-9682. KB1 bakım: Tanımlanamayan dil (link)
  71. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Peterson_2017 isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  72. ^ "SOF/Heyman | The Society of Fellows and Heyman Center for the Humanities". SOF/Heyman. 
  73. ^ "Economic Focus". The Economist. Londra. 19 Nisan 2008. s. 81. 
  74. ^ Slaughter, Matthew J.; Swagel, Phillip (Eylül 1997). "Does Globalization Lower Wages and Export Jobs?". Economic Issues. 11 (Amerikan ingilizcesi). International Monetary Fund. Erişim tarihi: 18 Haziran 2022. KB1 bakım: Tanımlanamayan dil (link)
  75. ^ Hickel, Jason (2018). The Divide: A Brief Guide to Global Inequality and its Solutions. Windmill Books. ss. 175–176. ISBN 978-1786090034. 

Konuyla ilgili yayınlar

Kitaplar
  • Atkinson, Anthony B.; Bourguignon, François (2000). Handbook of income distribution. Amsterdam New York: Elvesier. ISBN 9780444816313. Handbook of income distribution. Amsterdam New York: Elvesier. ISBN 9780444816313.
  • Atkinson, Anthony B. (2015). Inequality: What Can Be Done? 2 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0674504763
  • Barro, Robert J.; Sala-i-Martin, Xavier (2003) [1995]. Economic growth (2.2isbn=9780262025539 bas.). Massachusetts: MIT Press. Economic growth (2nd ed.). Massachusetts: MIT Press. ISBN 9780262025539.
  • Deneulin, Séverine; Shahani, Lila (2009). An introduction to the human development and capability approach freedom and agency. Sterling, Virginia Ottawa, Ontario: Earthscan International Development Research Centre. ISBN 9781844078066. An introduction to the human development and capability approach freedom and agency. Sterling, Virginia Ottawa, Ontario: Earthscan International Development Research Centre. ISBN 9781844078066.
  • Giddens, Anthony; Diamond, Patrick (2005). The new egalitarianism. Cambridge, UK Malden, Massachusetts: Polity. ISBN 9780745634319. The new egalitarianism. Cambridge, UK Malden, Massachusetts: Polity. ISBN 9780745634319.
  • Gilens, Martin (2012). Affluence and influence: Economic inequality and political power in America. Princeton, New Jersey New York: Princeton University Press Russell Sage Foundation. ISBN 9780691162423. Affluence and influence: Economic inequality and political power in America. Princeton, New Jersey New York: Princeton University Press Russell Sage Foundation. ISBN 9780691162423.
  • Lambert, Peter J. (2001). The distribution and redistribution of income (3.3isbn=9780719057328 bas.). Manchester New York New York: Manchester University Press Palgrave. The distribution and redistribution of income (3rd ed.). Manchester New York New York: Manchester University Press Palgrave. ISBN 9780719057328.
  • Lynn, Richard; Vanhanen, Tatu (2002). IQ and the wealth of nations. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 9780275975104. IQ and the wealth of nations. Westport, Connecticut: Praeger. ISBN 9780275975104.
  • Merino, Noël, (Ed.) (2016). Income inequality. Opposing Viewpoints Series. Farmington Hills, Michigan: Greenhaven Press. ISBN 9780737775259. Income inequality. Opposing Viewpoints Series. Farmington Hills, Michigan: Greenhaven Press. ISBN 9780737775259.
  • Page, Benjamin I.; Jacobs, Lawrence R. (2009). Class war?: What Americans really think about economic inequality. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226644554. Class war?: What Americans really think about economic inequality. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226644554.
  • Salverda, Wiemer; Nolan, Brian; Smeeding, Timothy M. (2009). The Oxford handbook of economic inequality. Oxford New York: Oxford University Press. ISBN 9780199231379. The Oxford handbook of economic inequality. Oxford New York: Oxford University Press. ISBN 9780199231379.
  • Schmidtz, David (2006). The elements of justice. Cambridge New York: Cambridge University Press. ISBN 9780521539364. The elements of justice. Cambridge New York: Cambridge University Press. ISBN 9780521539364.
  • Sen, Amartya (1999). Development as Freedom. New York: Oxford University Press. ISBN 9780198297581. Development as Freedom. New York: Oxford University Press. ISBN 9780198297581.
  • Sen, Amartya; Foster, James E. (1997). On economic inequality. Radcliffe Lectures. Oxford New York: Clarendon Press Oxford University Press. ISBN 9780198281931. On economic inequality. Radcliffe Lectures. Oxford New York: Clarendon Press Oxford University Press. ISBN 9780198281931.
  • von Braun, Joachim; Diaz-Bonilla, Eugenio (2008). Globalization of food, and agriculture, and the poor. New Delhi Washington D.C: Oxford University Press International Food Policy Research Institute. ISBN 9780195695281. Globalization of food, and agriculture, and the poor. New Delhi Washington D.C: Oxford University Press International Food Policy Research Institute. ISBN 9780195695281.
  • von Mises, Ludwig (1998). "Chapter 35: The welfare principle versus the market principle". von Mises, Ludwig (Ed.). Human action: a treatise on economics. Auburn, Alabama: Ludwig Von Mises Institute. ss. 819-50. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. "Chapter 35: The welfare principle versus the market principle". In von Mises, Ludwig. Human action: a treatise on economics 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Auburn, Alabama: Ludwig Von Mises Institute. pp. 819–50. ISBN 9780945466246
  • Wilkinson, Richard G. (2005). The impact of inequality: how to make sick societies healthier. Londra: Routledge. ISBN 9780415372695. The impact of inequality: how to make sick societies healthier. London: Routledge. ISBN 9780415372695.
  • Wilkinson, Richard G.; Pickett, Kate (2009). The spirit level: why more equal societies almost always do better. Londra: Allen Lane. ISBN 9781846140396. The spirit level: why more equal societies almost always do better. London: Allen Lane. ISBN 9781846140396.
Makaleler
  • Alesina, Alberto; Di Tella, Rafael; MacCulloch, Robert (Ağustos 2004). "Inequality and Happiness: Are Americans and Europeans Different?". Journal of Public Economics. 88 (9–10). Elsevier. ss. 2009-42. doi:10.1016/j.jpubeco.2003.07.006. "Inequality and Happiness: Are Americans and Europeans Different?". Journal of Public Economics (Elsevier) 88 (9–10): 2009–42. doi:10.1016/j.jpubeco.2003.07.006.
  • Andersen, Robert; Fetner, Tina (Ekim 2008). "Economic inequality and intolerance: Attitudes toward homosexuality in 35 democracies". American Journal of Political Science. 52 (4). Midwest Political Science Association. ss. 942-58. doi:10.1111/j.1540-5907.2008.00352.x. JSTOR 25193859. "Economic inequality and intolerance: Attitudes toward homosexuality in 35 democracies". American Journal of Political Science (Midwest Political Science Association) 52 (4): 942–58. doi:10.1111/j.1540-5907.2008.00352.x. JSTOR 25193859.
  • Barro, Robert J. (Mayıs 1991). "Economic growth in a cross section of countries". Quarterly Journal of Economics. 106 (2). Oxford Journals. ss. 407-43. doi:10.2307/2937943. "Economic growth in a cross section of countries". Quarterly Journal of Economics (Oxford Journals) 106 (2): 407–43. doi:10.2307/2937943.
  • Barro, Robert J. (Mart 2000). "Inequality and growth in a panel of countries". Journal of Economic Growth. 5 (1). Springer. ss. 5-32. doi:10.1023/A:1009850119329. "Inequality and growth in a panel of countries". Journal of Economic Growth (Springer) 5 (1): 5–32. doi:10.1023/A:1009850119329.
  • Fukuda-Parr, Sakiko (2003). "The human development paradigm: Operationalizing Sen's ideas on capabilities". Feminist Economics. 9 (2-3). Taylor and Francis. ss. 301-17. doi:10.1080/1354570022000077980. "The human development paradigm: Operationalizing Sen's ideas on capabilities". Feminist Economics (Taylor and Francis) 9 (2-3): 301–17. doi:10.1080/1354570022000077980.
  • Galor, Oded; Zeira, Joseph (Ocak 1993). "Income distribution and macroeconomics". Review of Economic Studies. 60 (1). Oxford Journals. ss. 35-52. doi:10.2307/2297811. JSTOR 2297811. "Income distribution and macroeconomics". Review of Economic Studies (Oxford Journals) 60 (1): 35–52. doi:10.2307/2297811. JSTOR 2297811.
  • Kaldor, Nicholas (1955). "Alternative theories of distribution". Review of Economic Studies. 23 (2). Oxford Journals. ss. 83-100. doi:10.2307/2296292. JSTOR 2296292. 7 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. "Alternative theories of distribution". Review of Economic Studies (Oxford Journals) 23 (2): 83–100. doi:10.2307/2296292. JSTOR 2296292.
  • Kenworthy, Lane (Kasım–Aralık 2010). "Rising inequality, public policy, and America's poor". Challenge: The Magazine of Economic Affairs. 53 (6). Taylor and Francis. ss. 93-109. doi:10.2753/0577-5132530606. JSTOR 27896630. "Rising inequality, public policy, and America's poor". Challenge (Taylor and Francis) 53 (6): 93–109. doi:10.2753/0577-5132530606. JSTOR 27896630. Pdf. 2 Nisan 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Lagerlöf, Nils-Petter (Ağustos 2005). "Sex, equality, and growth". Canadian Journal of Economics. 38 (3). Wiley. ss. 807-31. doi:10.1111/j.0008-4085.2005.00303.x. "Sex, equality, and growth". Canadian Journal of Economics (Wiley) 38 (3): 807–31. doi:10.1111/j.0008-4085.2005.00303.x. Similar paper from August 2002: Sex, equality, and growth (in that order)
  • Maavak, Mathew (Aralık 2012). "Class warfare, anarchy and the future society". Journal of Futures Studies. 17 (2). Tamkang University Press. ss. 15-36. 24 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. "Class warfare, anarchy and the future society" 24 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Journal of Futures Studies (Tamkang University Press) 17 (2): 15–36. Pdf.
  • García-Peñalosa, Cecilia; Turnovsky, Stephen J. (Mart 2007). "Growth, income inequality, and fiscal policy: What are the relevant trade-offs?". Journal of Money, Credit and Banking. 39 (2-3). Wiley. ss. 369-94. doi:10.1111/j.0022-2879.2007.00029.x. "Growth, income inequality, and fiscal policy: What are the relevant trade-offs?". Journal of Money, Credit and Banking (Wiley) 39 (2-3): 369–94. doi:10.1111/j.0022-2879.2007.00029.x. Pdf. 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Pigou, Arthur C. (1932) [1920], "Part I, Chapter VIII: Economic welfare and changes in the distribution of the national dividend (section I.VIII.3)", Pigou, Arthur C. (Ed.), The economics of welfare (4.4oclc=302702 bas.), Londra: Macmillan and Co., 9 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 4 Haziran 2016. ), London: Macmillan and Co., OCLC 302702.
  • Sala-i-Martin, Xavier (Mayıs 2006). "The world distribution of income: Falling poverty and ... convergence, period". Quarterly Journal of Economics. 121 (2). Oxford Journals. ss. 351-97. doi:10.1162/qjec.2006.121.2.351. JSTOR 25098796. "The world distribution of income: Falling poverty and ... convergence, period". Quarterly Journal of Economics (Oxford Journals) 121 (2): 351–97. doi:10.1162/qjec.2006.121.2.351. JSTOR 25098796.
  • Seguino, Stephanie (1 Temmuz 2000). "Gender inequality and economic growth: A cross-country analysis". World Development. 28 (7). ScienceDirect. ss. 1211-30. doi:10.1016/S0305-750X(00)00018-8. "Gender inequality and economic growth: A cross-country analysis". World Development (ScienceDirect) 28 (7): 1211–30. doi:10.1016/S0305-750X(00)00018-8.
  • Smeeding, Timothy M.; Thompson, Jeffrey P. (2011), "Recent trends in income inequality", Immervoll, Herwig; Peichl, Andreas; Tatsiramos, Konstantinos (Ed.), Who loses in the downturn? Economic crisis, employment and income distribution, Research in Labor Economics, Volume 32, Bingley, UK: Emerald Group Publishing Limited, ss. 1-50, ISBN 9780857247490. Economic crisis, employment and income distribution, Research in Labor Economics, Volume 32, Bingley, UK: Emerald Group Publishing Limited, pp. 1–50, ISBN 9780857247490. Pdf. 9 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Also available as Smeeding, Timothy M.; Thompson, Jeffrey P. (2011). "Recent trends in income inequality (book chapter)". Research in Labor Economics (book series). Cilt 32. Emerald Group Publishing Limited. ss. 1-50. doi:10.1108/S0147-9121(2011)0000032004. "Recent trends in income inequality (book chapter)". Research in Labor Economics (book series) (Emerald Group Publishing Limited) 32: 1–50. doi:10.1108/S0147-9121(2011)0000032004.
  • Solow, Robert M. (Şubat 1956). "A contribution to the theory of economic growth". Quarterly Journal of Economics. 70 (1). Oxford Journals. ss. 65-94. doi:10.2307/1884513. JSTOR 1884513. "A contribution to the theory of economic growth". Quarterly Journal of Economics (Oxford Journals) 70 (1): 65–94. doi:10.2307/1884513. JSTOR 1884513. Pdf. 11 Eylül 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Svizzero, Serge; Tisdell, Clem (2003). "Income inequality between skilled individuals". International Journal of Social Economics. 30 (11). Emerald Group Publishing. ss. 1118-30. doi:10.1108/03068290310497486. "Income inequality between skilled individuals". International Journal of Social Economics (Emerald) 30 (11): 1118–30. doi:10.1108/03068290310497486.
Çalışmalar
  • Burkhauser, R. V.; Feng, S.; Jenkins, S. P. (2009). "Using the P90/P10 index to measure US inequality trends with Current Population Survey data: A view from inside the Census Bureau vaults". Review of Income and Wealth. 55 (1). ss. 166-85. doi:10.1111/j.1475-4991.2008.00305.x. 25 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. "Using the P90/P10 index to measure US inequality trends with Current Population Survey data: A view from inside the Census Bureau vaults" 25 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Review of Income and Wealth 55 (1): 166–85. doi:10.1111/j.1475-4991.2008.00305.x.
  • Dollar, David; Gatti, Roberta (Mayıs 1999). Gender inequality, income, and growth: Are good times good for women? (pdf). Poverty Reduction and Economic Management Network. Washington DC: The World Bank. OCLC 43703722. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. Gender inequality, income, and growth: Are good times good for women? 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (pdf). Poverty Reduction and Economic Management Network. Washington DC: The World Bank. OCLC 43703722. Policy research report on gender and development working paper series, no. 1.
  • Ravallion, Martin (2005). Dünya Bankası, 5 May, Policy Research Working Paper no. WPS 3579, A poverty-inequality trade-off?
  • Sawhill, Isabel. "Do We Face a Permanently Divided Society? 9 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi." The Economics of Inequality, Poverty, and Discrimination in the 21st Century Ed. Robert S. Rycroft. The University of Mary Washington, 2012.
  • Smeeding, Timothy and Thompson, Jeffrey. "Inequality in the Great Recession – The Case of the United States" 9 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. FRDB International Income Inequality Project (July 2011). Working paper.
  • Uslaner, Eric.; Mitchell, Brown. (2002). "Inequality, Trust, and Civic Engagement" (PDF). 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. "Inequality, Trust, and Civic Engagement" 27 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF).
  • Voitchovsky, Sarah. "The effects of inequality on growth: perspectives from the theoretical literature 9 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.." Working paper.

Dış bağlantılar

  • Media related to Economic inequality at Wikimedia Commons
  • Levy, Frank (2008). "Distribution of Income". David R. Henderson (ed.) (Ed.). Concise Encyclopedia of Economics (2.2yayıncı=Library of Economics and Liberty bas.). Indianapolis. ISBN 978-0865976658. OCLC 237794267. 26 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2016. KB1 bakım: Fazladan yazı: editör listesi (link) "Distribution of Income" 26 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. In David R. Henderson (ed.). Concise Encyclopedia of Economics (2nd ed.). Indianapolis: Library of Economics and Liberty. ISBN 978-0865976658. OCLC 237794267.
  • A portal dedicated to the topic of economic inequality 4 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Small Inequality Measures Calculus (and On-Line Calculator) 23 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • The UC Atlas of Global Inequality explores some aspects of inequality using online, downloadable maps and graphics.
  • Population Health Forum website 20 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. – group seeking to improve health by addressing inequality.
  • Russell Sage Foundation. "Social Inequality". Working Papers. 29 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından (Web page) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mart 2006. . Working Papers. Archived from (Web page) on May 29, 2006. Retrieved March 2, 2006.
  • Leigh, A.; Jencks, C. (2005). "Inequality and Health: Long-Run Evidence from a Panel of Countries" (PDF). 27 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 30 Kasım 2005. "Inequality and Health: Long-Run Evidence from a Panel of Countries" 27 Şubat 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (PDF). Retrieved November 30, 2005.
  • Clarkwest, A; Jencks, C. (2003). "Inequality and Mortality in Rich Countries: Who Owns the Null Hypothesis?" (PDF). 28 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2005.  (PDF). Archived from (PDF) on May 28, 2006. Retrieved November 30, 2005.
  • The Inequality Predicament 25 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. United Nations Report on the World Social Situation 2005
  • Two Americas: One Rich, One Poor? 13 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Understanding Income Inequality in the United States 13 Haziran 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Has U.S. Income Inequality Really Increased? 15 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Accessed 2007-06-11.
  • Measuring Trends in Leisure: The Allocation of Time Over Five Decades 21 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. studies the trade-offs between earning income and enjoying leisure
  • Data from the Inequality Survey 3 Şubat 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Decreasing Inequality Under Latin America's "Social Democratic" and "Populist" Governments: Is the Difference Real? 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from the Center for Economic and Policy Research
  • Wealth and Poverty: Center for Global Studies at the University of Illinois
  • Thomas Piketty's presentation Inequality & Capitalism in the Long-Run 12 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. based on Capital in the Twenty-First Century
  • "Wealth Gap" – A Guide 29 Eylül 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (AP News – January 2014).
  • Economic and Social Inequality in Asia and Pacific: 12 Things to Know 27 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Asian Development Bank
  • As inequality soars, the nervous super rich are already planning their escapes 1 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Guardian. 23 January 2015.
  • Asia’s Wealth Inequality Problem 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The Diplomat. October 23, 2015.